สวัสดีค่ะ “ซี” วรพร ชิรวานิช นักศึกษาทุนตัวจริง SPU ชั้นปีที่ 2 สาขาดิจิทัลอาร์ตส์ คณะดิจิทัลมีเดีย  มหาวิทยาลัยศรีปทุมค่ะ ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ มหาวิทยาลัยศรีปทุม ที่มอบโอกาสดีๆทางการศึกษาให้กับซี ด้วยทุนตัวจริง SPU นะคะ

สำหรับตัวซีเองเป็นคนชอบวาดรูปค่ะ แล้วก็ชอบดูหนังแนวสยองขวัญ ว่างๆ ก็ฟังเพลง แล้วก็ร้องเพลงเฉพาะตอนอาบน้ำค่ะ (หัวเราะ) รักการสะสมน้ำหอมขนาดทดลอง กับ ART TOY ด้วยค่ะ มันดูไม่เข้ากันเลยใช่มั้ยคะ? จะเรียกว่ามีความชอบที่หลากหลายก็ได้ค่ะ

ตอนเด็กๆ ชอบดูการ์ตูนช่องโมเดิร์นไนน์การ์ตูนค่ะ เท่าที่จำได้ชอบดูเรื่องโดราเอมอนแล้วอยากวาดได้บ้าง เลยเริ่มจากการวาดทาบต้นฉบับ หรือการเทรซนั่นเองค่ะ ทำมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งเราเอารูปไปให้ญาติๆดู เขาบอกว่าวาดแบบนี้ใครๆ ก็วาดได้ เราเลยน้อยใจที่ไม่ถูกชื่นชม ก็เลยกลับไปฝึกฝนใหม่ จากนั้นก็ไม่วาดทาบอีกเลย เริ่มฝึกใช้การสังเกต แล้วก็วาดตามแทน จนผลงานพัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆ ค่ะ

และวิธีการค้นหาตัวเองให้เจอ ซีเองคิดว่ามันมาจากการที่เราทำสิ่งนั้นบ่อยๆ และเราทำได้นาน แต่ถ้ายังไม่เจอก็แนะนำว่าให้ทดลองทำอะไรใหม่ๆ ที่เรายังไม่เคยทำ เชื่อว่าสักวันต้องหาเจอแน่นอน ไม่ช้าก็เร็วค่ะ และเหตุผลที่ซี เลือกเรียนคณะดิจิทัลมีเดีย เกิดจากช่วง ม. 6 เป็นช่วงที่เราต้องเลือกเรียนแล้ว ซีเองชอบวาดรูปนะ แต่ไม่รู้ว่าอยากเรียนด้านไหน เคยไปลองเรียน วิจิตศิลป์ นิเทศศิลป์ ก็ไม่ใช่แนวเรา เลยค้นหาตัวเองไปเรื่อยๆ จนมีพี่ที่ติวเขาแนะนำว่า “ถ้าวาดรูปในไอแพดอยู่แล้ว ทำไมไม่ลองไปทางนี้ดูล่ะ” ซีก็เลยตัดสินใจเลือกเรียนสายดิจิทัลอาร์ตส์ค่ะ

และสำหรับการเรียนดิจิทัลอาร์ต ตลาดงานยังเปิดกว้างเพราะสายงานดิจิทัลอาร์ตยังเป็นที่ต้องการในสายอาชีพของการทำหนัง การ์ตูนอนิเมชั่น ค่ายเกมต่างๆ จึงมีงานรองรับมากมาย ไม่แน่ว่าในอนาคตอาจจะมีการสร้างโลกเสมือนให้เราได้เข้าไปเล่นเกมอย่างในหนังก็ได้ เรียกได้ว่าเรียนสายนี้ไม่อดตายแน่นอนค่ะ

ส่วนงานศิลปะ ในโลกของ เงินดิจิทัล ตอนนี้โลกเราเป็นยุคแห่งเทคโนโลยี เริ่มใช้จ่ายเงินทางแอปพลิเคชันมากกว่าใช้เงินสด อย่างการลงทุนก็มีการใช้สกุลเงินดิจิทัล เช่น Bitcoin ที่เข้ามามีบทบาท จะเห็นว่ามันสามารถเป็นตัวกลางในการทำธุรกรรมต่างๆ ข้ามประเทศได้ แต่ก็ยังมีความเสี่ยงในเรื่องความผันผวนของค่าเงินอยู่ทำให้มีความเสี่ยงสูง ซีจึงคิดว่าในอนาคตเราอาจถือเงินในรูปแบบดิจิทัลกันมากขึ้น แม้อาจจะยังไม่ถึงขั้นที่สามารถนำมาใช้จ่ายเป็นช่องทางหลักก็ตาม แต่สิ่งนี้ก็เป็นอะไรที่มองข้ามไม่ได้ค่ะ

และเมื่อพูดถึงเงินดิจิทัลแล้วก็คงต้องพูดถึง NFT มันคือ "Non-Fungible Token" ซึ่งก็เหมือนใบรับรองดิจิทัล ทำหน้าที่รักษาความเป็นต้นฉบับเดียวของผลงาน ว่ามีเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น โดยบันทึกอยู่ในระบบ Blockchain ซึ่งใครก็สามารถเข้าไปตรวจสอบชื่อเจ้าของผลงาน และชื่อคนที่เป็นเจ้าของ ด้วยความที่มีชิ้นเดียวบนโลก โดยไม่สามารถนำอะไรมาทดแทนได้ เลยทำให้งานชิ้นหนึ่งของเรามีมูลค่าที่สูงมากค่ะ

ซึ่งปัจจุบันนี้ ซีมองว่า Crypto Arts หมดยุคศิลปินไส้แห้ง แล้ว เพราะสายงานดิจิทัลอาร์ตในอนาคตยังสามารถพัฒนาต่อไปได้อีก ตัดคำว่าศิลปินไส้แห้งไปได้เลย เพราะยุคนี้เป็นยุคของโลกดิจิทัล เราสามารถหารายได้ได้จากหลากหลายช่องทางไม่ว่าจะเป็น Facebook, Twitter, DeviantArt, Patreon และที่กำลังบูมในหมู่นักวาดคนไทย ณ ขณะนี้ก็คือ “Crypto Arts” ที่เป็นเหมือนโลกใบใหม่ที่ให้โอกาสนักวาดตัวเล็กๆ ได้เฉิดฉายในเวทีระดับโลก

อย่างล่าสุด ซีได้ขายงาน NFT คือผลงานที่ชื่อว่า Emotionless ค่ะ เป็นชิ้นแรกที่เราเปิดให้ประมูลในเว็บ Foundation จบประมูลอยู่ที่ 0.3 ETH หรือประมาณ 2 หมื่นบาทค่ะ ซึ่งเว็บนี้จำเป็นต้องได้รับ invite จากคนที่ขายงานในนั้นได้ก่อน ซึ่งเราได้ invite จากพี่น้ำหวาน (wannitart) ต้องขอบคุณพี่เขา และอาจารย์ตั้มที่ได้ให้โอกาสซีจริงๆ ค่ะ

นอกจากนี้ใครที่อยากลองขายงาน แนะนำให้ลองหาข้อมูลก่อนค่ะว่า NFT คืออะไร เพราะมันเป็นเรื่องที่ซับซ้อน เลยอยากให้ใช้เวลาในการศึกษาส่วนนี้ เมื่อเข้าใจระบบก็ค่อยหาตลาดหรือแพลตฟอร์มที่เหมาะสมกับแนวงานของเราค่ะ แต่ถ้าใครที่ยังหาแนวงานของตัวเองไม่เจอ อยากลองทำก็สามารถทำได้ค่ะ ที่สำคัญคือ อย่าท้อ เพราะขึ้นชื่อว่าการขายงาน แน่นอนว่าต้องมีทั้งขายได้และไม่ได้ ดังนั้นเราควรสร้างสรรค์ผลงานเพื่อความสุขของตัวเอง ไม่ใช่แค่เพื่อเงินอย่างเดียวนะ

สุดท้าย ช่วงโควิด 19 หลายๆ คนอาจจะรู้สึกท้อหรือมีอาการหมดไฟในช่วงนี้ แต่อนาคตเรายังไม่ถึงจุดจบค่ะ เพราะฉะนั้นในเมื่อเราเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ เราก็ต้องเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส อย่างซี ที่ใช้โอกาสนี้ในการหารายได้เสริมระหว่างเรียนออนไลน์ อาจจะตามข่าวสารบ้านเมืองให้ลดลงบ้างเพื่อรักษาสุขภาพจิตของตัวเอง แล้วก็อย่าลืมรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ